In Rusland, Moscow en de Trans Mongolie Express

20 augustus 2006
Een volle dag hadden we nodig om in Moskou te geraken. Want doordat het eerste vliegtuig vertraging opliep (technische problemen) waren we niet op tijd voor onze tweede vlucht en kregen we een herboeking. Daar bleek dat we allemaal een andere plaats hadden in het vliegtuig. Gelukkig was er een vriendelijke stewardess die mensen kon overhalen om op een andere plaats te gaan zitten en zo konden Gretel en Sebastian toch bij mij zitten in het vliegtuig.
Na de landing in Moskou en het anderhalve uur aanschuiven bij de paspoortcontrole stapten we Rusland binnen. En al snel werkten we een staaltje Russische handel. In een reisgids hadden we gelezen dat we het best een officiële taxi konden nemen naar het hotel. Dus gingen we, na het onderhandelen over de prijs, mee met een man die een officiële taxikaart had. Op de parking bracht hij ons echter bij een gewone auto waar hij geld kreeg van de chauffeur en ons verzekerde dat die man ons naar ons hotel zou brengen. De chauffeur sprak geen woord Engels, maar bracht ons toch naar het hotel waar we de afgesproken prijs betaalden. En hoewel we dicht bij elkaar lagen in een warme kamer gaf het slapen geen problemen.

21 augustus 2006
In het oude Izmailovo Gamma Delta Hotel hadden we een simpel ontbijt verwacht. Maar we mochten aanschuiven aan een grandioos buffet met brood, kaas, vlees, yoghurt, cornflakes, fruit, groenten, fishsticks, worsten, spaghetti, rijst, frietjes, eieren, pannekoeken, taartjes en nog zoveel meer.
Ons ontbijt werd een volledige lunch en zo gingen we op weg.
Bij het metrostation sprak de kassierster geen woord Engels, maar met 2 handen konden we toch duidelijk maken dat we een 10-beurten kaart wilden. Zoals we ook in de reisgids gelezen hadden, zien we hier borden in het Cyrillisch en daar begrijpen wij niets van. Dus tellen we. Bij de zesde halte moeten we er uit. En zo gaat het prima.
Eens in het centrum gaan we op zoek naar de plaats waar we onze treinticketten mogen afhalen. En daar merken we weer dat we van het Russische taaltje echt niets begrijpen. We worden vriendelijk ontvangen en de 2 dames proberen ons nog vanalles uit te leggen, maar echt veel wijzer worden we er niet van. Nu ja, ze hebben aangeduid op het metrokaartje waar we moeten uitstappen voor het treinstation, dus zullen we morgen wel verder zien.
In het Kremlin namen we de toeristische informatie door die we bij ons hadden (zie onder) en zagen we hoe rijkelijk de gebouwen versierd waren. Daarna wandelden we nog over het rode plein waar vooral de Basiliuskathedraal veel aandacht kreeg van de kindjes. We gingen ook een orthodoxe kerk binnen waar Gretel en ik ons hoofd dienden te bedekken. We zagen er mensen die kwamen bidden en een kaarsje lieten branden. En toen stelde Gretel voor om ook een kaarsje te ontsteken en een gebedje te doen opdat alles goed zou verlopen tijdens onze grote reis. Op andere plaatsen zien we dan mensen muntstukjes gooien als een vraag naar geluk.
Toen onze voeten aangaven dat het tijd werd om terug te keren, gingen we naar het metrostation waar we een omwegje maakten langs enkele mooie stations op de rode lijn. We stapten 4 maal over en keerden dan terug naar ons hotel.

22 augustus 2006
Na een uitgebreid ontbijt schreven we in ons dagboek en maakten alles klaar om om 12 uur uit te checken. Met onze bagage konden we nu niet ver lopen. Dus bleven we in het hotel rondhangen waar we gebruik maakten van het internetcafé om onze website in orde te brengen.
Rond 17 uur trokken we dan onze rugzakken aan en stapten naar de metro. Opdat we niet zouden vergeten waar we moeten overstappen, probeerden we de cyrillische plaatsnaam te vervlaamsen. En zo reden we van de kiepkar naar de komkommer. Daar aangekomen zochten we mensen die ons konden helpen het juiste spoor te vinden. Maar we waren nog veel te vroeg, dus bleven we op de uitkijk staan. Uiteindelijk kwamen de woorden die op onze treinticketten stonden ook op een bord en ontdekten we dat we op spoor 3 moesten zijn. Even later werd het zelfs zeer duidelijk dat we goed stonden, want de ene na de andere rugzakreiziger kwam toe.
Toen de Trans-Mongolië-Express er was, vonden we zonder problemen onze coupé; maakten ons bedje op en gingen slapen.

23 augustus 2006
Op de trein verliep alles in een zeer rustig tempo. Gretel en Sebastian sliepen boven, wij beneden, boven de rugzakken. We speelden spelletjes, hingen lui op ons bed, lazen verhaaltjes voor, babbelden wat met een ander Vlaams koppel dat ook op wereldreis is, enz.
Op weg naar het toilet (Reinigen voor gebruik!) werd ik uitgenodigd door een alleenreizende Hollander en een stel Russen. Deze laatsten boodden me onmiddellijk sterke drank aan. De beleefdheid wou dat ik even nipte, maar nadien heb ik toch vriendelijk proberen duidelijk te maken dat dit niet echt mijn ding is. We probeerden even te communiceren door op een wereldkaart plaatsen aan te duiden, maar echt duidelijk verliep dit niet. Toen Gretel me kwam halen om een spelletje te spelen, heb ik hen dan ook dag gezegd.
’s Nachts werd duidelijk dat de Russen echt wel dronken waren, maar gelukkig konden we onze coupé goed afsluiten en sliepen we wel goed op het ritme van de trein.

24 augustus 2006
Het brood hadden we gisteren opgegeten, dus moesten we nu wachten tot een stop om even het perron op te kunnen. Maar bij de eerste stop was er geen brood te verkrijgen. Wel chocoladerepen, pasta, maaltijden die je met heet water kon klaarmaken en vooral veel sterke drank. Na de middag stopten we in een groter station waar we wel brood konden kopen, smeerkaas, kalkoen, appels en bananen.
Terwijl we dobbelden en “Mens-erger-je-niet” speelden, keken we naar het uitgestrekte landschap. Af en toe passeerden we een dorp waar we houten (bouwvallige) huizen zagen, allemaal bedekt met golfplaten. Soms was er ook eens een flatgebouw hier en daar, maar alles leek toch vooral oud.
Op de trein was het vooral Gerrit die rondliep, hier en daar een babbeltje ging slaan en de waterflessen vulde met heet water. Ons wassen deden we heel voorzichtig in een schaal water die we op ons tafeltje zetten. Ook tandenpoetsen deden we vooral met gekookt water dat we lieten afkoelen. Eigenlijk viel het wel goed mee om een paar dagen op een trein te logeren. Het voordeel is ook wel dat we onze coupé niet hoefden te delen met anderen en onze deur bijgevolg open en dicht deden wanneer we daar zelf zin in hadden.

26 augustus 2006 kwamen we aan de grens om Rusland uit te rijden. Onze paspoorten werden opgehaald en zoals ik in België al voorspeld had, kwamen er problemen. Men kwam ons vertellen dat we illegaal in Rusland verbleven. Op de Russische ambassade in Brussel hadden ze ons verzekerd dat 22 augustus de vertrekdatum was omdat we toen op de trein stapten en we er toch niet af mochten, dus hadden we in Brussel een visum gekregen van 20 tot 22 augustus. Maar in Rusland waren ze daar helemaal niet mee akkoord en maakten ze er dus een probleem van. Wij waren dus illegalen die op een trein zaten en probeerden Rusland uit te geraken! Het enige dat hij voor ons kon doen, was een boete aanrekenen. En dan zouden we misschien toch nog verder mogen doorreizen naar Mongolië. Wij waren hier echter niet mee akkoord. In België hadden we immers al zeer veel betaald voor ons visum (280 euro!) en wij hadden alle papieren correct ingevuld.
En zo werden onze bewijzen en paspoorten meegenomen en werd het afwachten. Het duurde lang. Ondertussen werd heel onze coupé doorzocht, konden we niet naar het toilet en werden we langs alle kanten bekeken.
Het waren 4 lange uren, maar uiteindelijk kregen we onze paspoorten en papieren terug en vertrok de trein. We hadden geen boete betaald en mochten Rusland dan blijkbaar toch verlaten.